Bolesław I Chrobry (Wielki) - (ur. 967 - zm. 17 czerwca 1025) książę od 992, król Polski od 1025 z dynastii Piastów, pierworodny (i jedyny) syn Mieszka I i Dobrawy, księżniczki czeskiej z Przemyślidów, pierwszy król Polski. W młodości najprawdopodobniej przebywał na dworze swego wuja w Pradze, a w 973 wysłany został do Niemiec jako gwarant postanowień zjazdu w Kwedlinburgu. Uważa się, że ojciec nie uwzględnił go w dokumencie Dagome iudex, jednak Bolesław w nieznanych okolicznościach przejął władzę i wygnał swych przyrodnich braci, synów drugiej żony Mieszka, Ody. Dążąc do ekspansji na tereny Prusów popierał misje chrystianizacyjne, między innymi misję wygnanego biskupa Pragi Wojciecha z rodu Sławnikowiców, która miała miejsce w 997 roku. Gdy Wojciech poniósł śmierć, Chrobry wykupił jego zwłoki za cenę wagi złota i złożył je w Gnieźnie. Kanonizacja Wojciecha w 999 miała znaczenie prestiżowe dla polskiego Kościoła. -Herb Bolesława Chrobrego-
| |||||||||||||||
